 |
Rytmy jesienne W Rytmach jesiennych odnajdujemy zapis zapamiętanych obrazów, wspomnień. Aura jesienno-zimowa jest aurą śmierci, odchodzenia. Jednak gdy w tomie pojawia się śmierć, czy to nazwana, czy wyczuwana jedynie podskórnie, nie ma w niej szczególnego dramatyzmu, wszystko rozgrywa się spokojnie, po cichu, śmierć nie paraliżuje, starość nie jest powodem do smutku, jest to bowiem przejaw rytmiczności życia natury, która wciąż dostarcza autorowi coraz to nowych inspiracji. Archiwum / Poezje |
|
 |
Stojąca na ruinie Nad pejzażem natury w wierszach Jacka Łukasiewicza "płyną przez czas [...] z niepokojem" rzucające cień chmury, przypominając o przemijaniu. W nowej książce dominuje ton bardziej funebralny niż elegijny. Symboliczne lato życia przechodzi w jesień, nastaje czas pożegnań z przyjaciółmi. Przemianom czasu subtelnie towarzyszy obserwacja zmienności erotycznych więzi. Eros i Thanatos, siostrzane strony życia, stanowią wiodącą linię tematyczną tych wierszy. Wiele z nich odnosi się do muzyki, malarstwa i oglądanych w muzeum rzeźb antycznych. Archiwum / Poezje |
|